Radość, ciągła radość

Kiedyś chciałam zatrzymać czas. Tak, żeby malutka na zawsze została malutka. Mimo, że chciałabym wrócić do tych dni cieszę się, że tak się n...

Kiedyś chciałam zatrzymać czas. Tak, żeby malutka na zawsze została malutka. Mimo, że chciałabym wrócić do tych dni cieszę się, że tak się nie stało.

Teraz Julcia jest najcudowniejsza na świecie. Codziennie zaskakuje nas nowymi tekstami. Czasami wrzucam na Facebooka nasze rozmowy, ale uwierzcie, że nie nadążam. Dla jednych może to się wydawać normalne, bo dzieci wcześniej czy później mówią, ale dla niektóre sytuacje są szokujące. Czasami mam wrażenie jakby to była moja mała kopia. Zawsze się śmiałam, że wygląd ma po tacie, a charakter po mamie.

Wczoraj podeszła do mnie z ciastoliną na talerzyku i mówi:
"Masz kochanie. Obiad Ci zrobiłam. Zjedz póki ciepły, dobrze?"

Dzisiaj zaczęłam przygotowywać się do egzaminu na wtorek, mała podchodzi i pyta.
" Co robisz?"
" Uczę się"
" O Jeziu znowu?"
odwróciła się i poszła budować klockami LEGO.

To są takie sytuacje, które zawsze wywołują nie małe zdziwienie na mojej twarzy. Och nie jestem w stanie wyrazić jak mocno ją kocham!